Pojačan vaginalni sekret nije uvijek razlog za brigu

Vaginalni sekret javlja se već kod tek novorođenih djevojčica i to je nešto što kroz cijeli život prati sve žene. Vagina je, zbog svog izgleda i položaja, vrlo osjetljivo mjesto, a protiv raznih uzročnika infekcija bori se svojom kiselošću.

Vaginalni sekret izuzetno je kiseo i njegova PH vrijednost iznosi 4, a u takvoj sredini uzročnici bolesti ne opstaju. Međutim, kada se poremeti kiselost vaginalnog sekreta, onda dolazi do nagomilavanja mikroorganizama, a bi se odbranilo od njih, tijelo povećava količinu sekreta koji, opet, nema normalnu PH vrijednost, a za to vrijeme mikroorganizmi se razmnožavaju.

Pojačan sekret ne mora uvijek da označava postojeću infekciju, a zabluda je i to da se sekret pojačava uslijed neke polne bolesti. Ovo drugo jedino je tačno u slučaju IV i V grupe sekreta, a kod ostalih grupa pojava sekreta ne zavisi od seksualnog kontakta.

Ipak, čim primijetite da je vaginalni sekret postao obilniji, obratite se svom ginekologu radi uspostavljanja prave dijagnoze i eventualnog liječenja.

Postoji 6 osnovnih grupa sekreta:

I grupa – javlja se kod ženske novorođenčadi i predstavlja dominaciju tzv. Dederlajnovih bacila, gram-pozitivnih i gram-negativnih bakterija čija je količina minimalna;

II grupa – javlja se kod djevojčica prije puberteta i starijih žena, a predstavlja veću količinu Dederlajnovih bacila, gram-pozitivnih i gram-negativnih bakterija;

III grupa – javlja se kod seksualno aktivnih žena i prilično je česta pojava sekreta ove grupe, a prema količini bakterija i gljivica, tj. uzročnika infekcije, ova grupa podijeljena je na IIIb, IIIc i IIId;

IV grupa – javlja se kada se radi o bakteriji Gonococ, izazivaču gonoreje, a, na svu sreću, ova bolest skoro je iskorijenjena kod nas, pa se i ova grupa vrlo rijetko sreće;

V grupa – javlja se kod žena inficiranih jednom vrstom bičastog parazita koji se naziva Trichomonas vaginalis;

VI grupa – sreće se kod osoba u čijem je sekretu pronađena gljivica Candida albicans i vrlo je česta, čak može da se nađe i kod virgo djevojaka (koje još nisu imale seksualne odnose).

Važno je napomenuti da brojevi kojima se grupe sekreta označavaju nemaju mnogo veze sa stepenom infekcije. Na primjer, VI grupa prilično je rasprostranjena i česta, a ne mora da znači da je njen uzročnik prenet seksualnim kontaktom. Ova grupa često se javlja kod dijabetičara, trudnica, žena kojima je pao imunitet, kod osoba koje su uzimale preparate na bazi penicilina i uopšte lijekove koji, u svojoj osnovi, imaju gljivično porijeklo.

Kako se otkriva infekcija?

Uzročnici infekcije mogu da budu i mikroorganizmi koji se, po svojoj strukturi, nalaze između virusa i bakterija, a to su: hlamidija, mikoplazma i ureaplazma. Oni ne mogu da se otkriju uz pomoć običnog brisa koji se radi u domovima zdravlja, već uz pomoć brisa koji se radi u specijalističkim ustanovama i u privatnim laboratorijama.

Naravno, pojačan vaginalni sekret mogu da izazovu i virusi, kao što su citomegalovirusi, papiloma virusi i drugi, a treba naglasiti da su mnogi od njih kancerogeni.

U posljednjih nekoliko godina sve prisutniji je papiloma virus koji izaziva kondilome, a razlog tome je, najvjerovatnije, često mijenjanje seksualnog partnera i upražnjavanje seksualnih odnosa bez kondoma, a što je u današnje vrijeme dosta uzelo maha.

Simptomi karakteristični za pojavu pojačanog sekreta jesu crvenilo u predjelu vagine, svrab, peckanje, sekret specifičnog mirisa, a nekad i boje, a liječenje zavisi od vrste uzročnika.

Za I i II grupu liječenje nije potrebno, kod IIIb grupe liječi se samo žena, a kod svih ostalih, odnosno od IIIc do VI grupe, liječi se i partner.

Prema nekim podacima, kod nas su najzastupljenije IIIc, IIId, a naročito V i VI grupa. Za V grupu karakterističan je pjenušav, žućkastozelenkast sekret koji je izuzetno neprijatnog mirisa i koji često, ukoliko se ne reaguje na vrijeme, izaziva teže komplikaciju u smislu upale jajnika, sluzokože materice, a kod trudnica može da izazove i pucanje vodenjaka.

Za VI grupu karakterističan je sirast sekret, kao i učestali svrab i peckanje u predjelu vagine. Nakon uspostavljene dijagnoze, ginekolog odlučuje o oralnoj ili vaginalnoj terapiji.

Izvor: Life Content